Termin „subkultura” na samym początku przybierał formę patologii społecznej, ponieważ etymologia słowa „sub”, oznacza coś, co jest „pod” kulturą. Jest, zatem od niej gorsze, prowokujące, niższe, dewiacyjne. To właśnie spowodowało, że najczęściej do takiego grona zaliczano złodziei, alkoholików, narkomanów itp. Zaczęto się później zastanawiać nad tym, jakiego rodzaju kryteria musi spełniać człowiek, by można go było zaliczyć do ludzi tworzących np. subkulturę zawodową lekarzy, księży, żołnierzy, policjantów. Jednocześnie nie można było w/w subkultur zaliczyć do „kultury niższej, prowokującej”, ponieważ dają one korzystny przykład społeczeństwu. Tak samo było z hipisami, których nie można utożsamić jednoznacznie z przestępcami. Po pewnym czasie użyto w stosunku do nich terminu „kontrkultura”. Jego twórcą był Theodore Roszak. Stwierdził on, iż „kontrkultura wyraża się zarówno w sprzeciwie wobec kultury zastanej, jak i w próbach tworzenia kultury nowej, mającej zastąpić zanegowaną rzeczywistość kulturową”[1].
[1] M. Filipiak, Od subkultury do kultury alternatywnej, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej, Lublin 2003, s. 14.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz